سیم جوش آلومینیوم برای کدام صنایع قابل استفاده است؟

سیم جوش آلومینیوم نوعی فلز است که می توان از آن برای ایجاد جوش در آلومینیوم استفاده کرد. سیم جوش آلومینیوم دارای نقطه ذوب بالایی است، به این معنی که می توان از آن برای کاربردهایی استفاده کرد که در آن انواع دیگر سیم جوش قبل از اتمام کار ذوب یا ترک می خورد. سیم جوش آلومینیوم معمولاً با استفاده از منیزیم و نیکل به عنوان مواد آلیاژی آن تولید می شود. این دو عنصر دارای ویژگی‌هایی هستند که آنها را برای استفاده در ساخت آلیاژی ایده‌آل می‌کند که در دمای بالاتری نسبت به سایر فلزات ذوب می‌شود که در معرض حرارت ناشی از مشعل یا شعله قرار می‌گیرند.

جوشکاری آلومینیوم یکی از روش های اتصال فلز به یکدیگر است.

این یک راه خوب برای اتصال فلزات به یکدیگر است زیرا نقطه ذوب بالاتری نسبت به سایر فلزات دارد، بنابراین می توان از آن برای اهداف جوشکاری استفاده کرد.

سیم جوش آلومینیوم برای جوشکاری آلومینیوم استفاده می شود زیرا نقطه ذوب بالاتری نسبت به سایر فلزات دارد.

نقطه ذوب آلومینیوم حدود 2700 درجه فارنهایت است، در حالی که بسیاری از فلزات دیگر دارای نقطه ذوب زیر 1500 درجه فارنهایت هستند. این به این معنی است که اگر قرار بود با یک جوشکار قوس الکتریکی با استفاده از سیم جوش آلومینیومی در راه‌اندازی فعلی کارگاه خود جوشکاری کنید و قبل از تعویض به قطعه فلزی دیگر مراقب زمان جوشکاری خود روی هر قطعه فلزی نبوده‌اید، این کار می‌تواند باعث آسیب به نوک الکترود تنگستن و همچنین هر قطعه کار فولادی اطراف (مانند لوله) شود.

سیم جوش آلومینیوم همچنین در برابر خوردگی مقاوم است، بنابراین برای استفاده در محیط های سخت مناسب است.

این باعث می شود سیم جوش آلومینیوم برای افرادی که در کارخانجات ساخت و ساز یا تولیدی کار می کنند، انتخابی عالی باشد.

سیم های جوش آلومینیومی را می توان برای جوشکاری آلومینیوم استفاده کرد، اما آنها تنها نوع سیمی نیستند که می توانند این کار را انجام دهند. انواع دیگر آن عبارتند از فولاد ضد زنگ و سیم های آلیاژ مس با نیکل اندود که معمولا برای ساخت جواهرات استفاده می شود.

برای ساخت سیم جوش آلومینیوم، منیزیم و نیکل با یکدیگر آلیاژ می شوند تا خواص جوشکاری محصول نهایی بهبود یابد.

مقدار هر فلز استفاده شده تعیین می کند که یک آلیاژ چقدر قوی خواهد بود. منیزیم نقطه ذوب بالاتری نسبت به هر یک از فلزات به تنهایی فراهم می کند - به این معنی که می توان از آن به عنوان یک ماده شار در حالت مذاب در حین عملیات جوشکاری استفاده کرد، که باعث می شود جوشکاران بدون نگرانی از اعوجاج یا ترک خوردن به دلیل ایجاد اتصالات آسان تر باشند. گرمای بیش از حد ناشی از نیروهای کشش سطحی که از هم جدا می شوند در حالی که آنها پس از برش فلز با مشعل خود سرد می شوند (به زیر مراجعه کنید). نیکل همچنین به بهبود هدایت الکتریکی در مخلوط آلیاژی کمک می کند. این بدان معناست که هنگام تلاش برای اتصال دو قطعه با استفاده از جریان الکتریکی به جای گرما به تنهایی انرژی کمتری از طریق مقاومت از دست می‌رود - مزیت دیگری هنگام آزمایش تکنیک‌های جدید در ماشین‌های قدیمی‌تر که ممکن است قادر نباشند.

محتوای آلیاژ بر روی نقاط ذوب آلومینیوم و جوش آلومینیوم آلیاژی نیکل-منیزیم تأثیر می گذارد.

نقاط ذوب آلیاژها در جدول 1 در زیر آمده است:

هنگام ساخت یک آلیاژ، شرکت ها تمایل دارند از نسبت تقریباً هشت درصد منیزیم و 88 درصد نیکل استفاده کنند.

یکی از مهمترین عوامل در انتخاب آلیاژ، نسبت منیزیم به نیکل است. این به این دلیل است که بر نحوه واکنش فلز با گرما و همچنین نحوه ذوب شدن آن تحت فشار تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، جوشی که با بیش از 8 درصد منیزیم ساخته شده است می تواند باعث پاشیدگی شود که می تواند منجر به ترک در اتصال شما شود.

هنگام ساخت آلیاژ آلومینیوم، شرکت ها تمایل دارند از نسبت تقریباً هشت درصد منیزیم و 88 درصد نیکل استفاده کنند. این بدان معناست که اگر می‌خواهید با استفاده از این نوع سیم جوش بسازید، مواد شما حداقل 80% (88/8) یا بیشتر اکسید آلومینیوم خالص قبل از جوشکاری نیاز دارد. در غیر این صورت سرباره زیادی پس از برش در طول پردازش باقی می ماند که باعث خوردگی ناخواسته در سطوح در معرض استفاده در هنگام استفاده به دلیل اکسیداسیون در داخل تجهیزات مورد استفاده در طول تولید می شود."